Anizometropia jest jedną z wad optycznych obuocznych. Jest to wada wzroku, podczas której występuje, istotna różnica między ostrością widzenia. W ten sposób jedno oko może być krótkowzroczne, a drugie dalekowzroczne. Tego rodzaju wariacja utrudnia mózgowi interpretację obrazów, ponieważ wydają się mieć różne rozmiary.

Anizometropia zazwyczaj wpływa na sposób widzenia i wymaga korekty. Osoby z tą wadą, szczególnie dzieci nie są w stanie używać obydwu oczu razem, ponieważ nie są one ze sobą w równowadze i na oku z lepiej widzącym przez co używają go przez cały czas, przy czym oko słabiej widzące staje się „leniwym okiem”. Anizometropia powstaje z powodu różnicy refrakcji między dwoma oczami. Niewielki stopień anizometropii występuje powszechnie przy niewielkim błędzie astygmatycznym. Każda różnica w dioptrii między załamaniem dwóch oczu powoduje niewielką różnicę między dwoma obrazami siatkówki.

Jakie są cechy różnowzroczności osiowej i refrakcyjnej?

Istnieją następujące rodzaje niedowidzenia, oparte na podstawowej przyczynie:

• Anizometropia osiowa – związana jest z różną długością osi gałek ocznych, gdzie większa długość osiowa od długości ogniskowej soczewki powoduje krótkowzroczność, a gdy długość osiowa jest krótsza od ogniskowej prowadzi to do nadwzroczności (dalekowzroczności).
• Anizometropia refleksyjna – czasami niedowidzenie jest spowodowane nierównomiernymi błędami refrakcji w obu oczach, pomimo perfekcyjnego wyrównania oka. Na przykład jedno oko może mieć znaczną nieskorygowaną krótkowzroczność lub dalekowzroczność, podczas gdy drugie oko nie. W takich przypadkach mózg polega na oku, który ma mniej nieskorygowany błąd refrakcji i „dostraja” niewyraźne widzenie z drugiego oka, powodując niedowidzenie w tym oku. Ten rodzaj ambliopii nazywany jest niedowidzeniem refrakcyjnym.

Dlaczego w przypadku dużych różnic wady wzroku między oczami powinno się używać soczewek kontaktowych zamiast okularów?

W przypadku anizometropii należy znaleźć rozwiązanie w zakresie poprawy widzenia. Pierwszym krokiem jest wykonanie testu w celu określenia zakresu problemu w każdym oku. Tylko wtedy lekarz okulista będzie mógł przedstawić najlepsze rozwiązanie dla każdej sytuacji. Soczewki kontaktowe są często przepisywane w celu poprawy wzroku, ponieważ mogą pomóc zrównoważyć różnice w widzeniu, chociaż okulary mogą być używane w podobny sposób, to jednak  najlepiej sprawdzają się jedynie przy niewielkich wadach wzroku. Innym sposobem poradzenia sobie z tym problemem jest założenie miękkiej soczewki kontaktowej w jednym oku i odpowiednie dostosowanie recepty na okulary.

Często zajmowanie się różnowzrocznością wymaga prób w celu doboru odpowiednich soczewek, ponieważ każde rozwiązanie musi pasować do indywidualnego problemu. Soczewki kontaktowe są najbardziej realną metodą korygowania znacznej anizometropii. Dają one bardziej satysfakcjonujące efekty wizualne niż okulary. Soczewki kontaktowe przepuszczające światło i pozostają podstawową techniką rehabilitacji wzrokowej dla pacjentów, którzy nie tolerują okularów i jeśli różnica wymaganej korekcji między oczami jest znacząca (>5 dioptrii). W przeciwieństwie do korekcji okularów, soczewki kontaktowe redukują wadę, minimalizują pryzmatyczne efekty podczas ruchów oczu, zwiększają obwodowe pole widzenia i zmniejszają zniekształcenia obwodowe, co odróżnia je od okularów, powodujących efekty wizualne.